Er was eens, lang lang láng geleden, toen plateauzolen nog heel erg in waren - althans in Amsterdam waar ik toen woonde - een periode in mijn leven dat ik kerst haatte. Ik was ergens in mijn ‘mid twenties’ en bevangen door, ik kan het niet anders noemen, een verlate pubertijd.
Er waren veel dingen die ik stom vond, en waar ik me tegen verzette. Er waren nog meer dingen die ik deep down niet begreep, en waar ik me van afkeerde. Mijn familie was er daar een van, ik vond ze burgerlijk, bekrompen en hypocriet. Toch ging ik elk jaar braaf naar huis met kerst, waar we tot op de dag van vandaag nog steeds hetzelfde eten.
Het hoogtepunt, of dieptepunt, afhankelijk vanuit wiens ogen je kijkt, was de keer dat ik een food fight voorstelde met kerst. Ik weet het niet meer zeker, maar volgens mij heb ik toen voor het eerst kerst bij mijn ouders overgeslagen het jaar daarna.
Donker is uitdagend Kerst bij ons thuis was en is nog steeds vreselijk voorspelbaar. Toch hou ik ervan, al lang inmiddels, mijn verlate pubertijd ligt immers ver ver vér achter me. Ik ben bijna 50 jaar en geboren iets langer dan een maand ná kerst, midden in de winter. Het is voor mij veel natuurlijker om wél van deze periode te houden. Ik hou van vrieskou, ben afgelopen maanden twee keer wezen zwemmen in ijskoud natuurwater. Ik hou van donker, misschien wel omdat het bloed, zweet en tranen kost om in duisternis het licht te vinden. Donker is uitdagend. En ik hou zielsveel van verstilling, omdat ik vanuit die plek de verbinding met (mijn) Spirit zo goed voel. Toen ik 3 dagen geleden met een Maanzuster op een open plek in het bos zat, met mijn kont op een meditatiekussen, in het mystieke maanlicht dat letterlijk door de bomen scheen, voelde ik een krachtige verbinding met de Magiër en het magische kind in mij. Kerst is een tijd van bezinning, misschien ook voor jou, ook al ga je misschien niet dagelijks ‘naar binnen’. Ik doe dat inmiddels wel, wishful thinking is mindful practice geworden. Meditatie zie ik als levenshouding, van beschouwen en gewaar zijn ben ik tweede natuur aan het maken. Rituelen zijn van energetische experimenten verworden tot vaste, verrijkende creatie instrumenten. Het is onvoorstelbaar en ongelofelijk wat wij kúnnen creëren wanner wij bewust onze intentie richten, vanuit liefde, vertrouwen, licht. Kleine wensjes worden groot De belangrijkste schepping van 2021 is niet mals: samen met mijn partner ben ik onderdeel van een groep van 15 mensen die een tiny dorp en een duurzame gemeenschap uit de löss aan het trekken is! Wat ooit begon als een algemene oproep vanuit gemeente Beekdaelen (Zuid-Limburg) die leidde tot meer dan 150 reacties, is nu een kerngroep geworden van slechts 15 mensen die op een specifieke locatie om een specifieke reden een duurzaam tiny dorp gaaan neerzetten. Omdat we het allemaal heel graag willen en weten waar we het voor doen, is iedereen bereid het midden (op) te zoeken en ieders verlangen, ook dat van de gemeente, mee mogelijk te maken. Het is een pittig project, en we moeten alles zelf doen, maar het is een hartenwens die uitkomt. Ik zie ons nog zitten, mijn lief en ik, onder een laaghangend bladerdek van een gulle boom, wederom met onze kont op een meditatiekussen, omringd door kaarsen, uitkijkend op het stuk grond waarop we oorspronkelijk wilden bouwen. We spraken de intentie uit hoe we dit wilden doen: in liefde met elkaar, in harmonie met de omgeving, in verbinding met de buurt en andere mensen. We wilden iets terugdoen voor Moeder Aarde, bouwen met duurzame materialen, een plek van warmte en welkom creëren. We wilden wonen, leven en werken in een soort van kleine, paradijselijke vrijstaat, met een magische mat vóór de deur en een plezante pipowagen in de achtertuin. Daar zou ik mijn Talentenspel klanten terug brengen naar de innerlijke verwondering en de eigen kracht.
De vorm van onze creatie ziet er anders uit, maar de intentie is tot leven gekomen in het Tiny House project Beekdalen, dat hopelijk rond kerst 2022 letterlijk voet aan de grond krijgt door de plaatsing van de eerste tiny houses. (Zelf)Liefde Wat ik jou gun, precies in deze magische periode, is dat je verbinding zoekt en vindt met Spirit, met jouw Ziel. Dat begint met geloven dat dit mogelijk is, dat je zelfs dagelijks in contact kunt zijn met een liefde die alles overstijgt, een zelfvertrouwen dat zindert en zoet is en de zekerheid biedt die je zoekt. Werken met en vanuit de ziel is eigen aan wat ik doe en inherent aan het Talentenspel. Zonder bezieling komen je talenten niet tot leven. Zonder jouw Eileiderschap komen je talenten niet tot bloei. Dit jaar heb ik mogen ontdekken dat ieder mens precies die talenten heeft gekregen om niet alleen zijn missie te vervullen, maar ook de eigen trauma’s te helen. Daar, achter die pijn, zit het Ware Zelf. Die verbinding gun ik je, het is voor mij het mooiste kerstgeschenk van dit jaar. Gekregen van… tja… Who cares, ik ben dankbaar dat ik het cadeau (h)erken en het volledig kan ontvangen. Nóg meer gun ik jou dat je jezelf die verbinding gunt. Dat je jezelf de moeite waard vindt, ongeacht. Zelfliefde als basisvoorwaarde voor een sprookjesachtig leven. Als dat nog niet jouw basis is, dan gun ik je hoop en geloof. Of in sprookjestermen gezegd: "If you are not happy, it's not the end." Er is iets - het Heilige Iets - dat Liefde is en ons de Liefde kan laten ervaren. Als je het ín jezelf draagt, als een fakkel, verlicht het elke mens en elke ervaring. Dan voel je dat alles wat je hartje begeert, dichterbij is dan je denkt. Voel maar. Gelukkig kerstfeest 2021! Aho. #bidden #rituelen #dankbaarheid #liefde #kerstmis